Over een heruitgave, vertalingen en een twee nieuwe boeken

Leuk nieuws uit boekenland!

Een auteur die stil zit heeft geen toekomst, of is literair gezien wellicht al gefossiliseerd. Dat moeten we ten stelligste vermijden. Daarom wat goed nieuws over een heruitgave, vertalingen, een late uitgave en een boek dat op stapel staat.

AGBvoorkaft 3

Heruitgave van Als Gij bestaat. Het roepingsverhaal van Charles de Foucauld

Tijdens mijn jaren in het Grootseminarie aan de Reep in Gent (1980-1984) mocht ik voor de K U Leuven een baccalaureaat in de Godgeleerdheid voorbereiden. Dat hield in: Grieks en Hebreeuws volgen bij prof. P. Schmidt plus een scriptie schrijven. Vanuit mijn achtergrond bij Jonge Kerk, een evangelische Vlaamse jeugdorganisatie met als stichter en bezieler priester Daniël Evrard, had ik de figuur van de Franse missionaris Charles de Foucauld (1858-1916) leren kennen. Het leek me een goed idee zijn spiritualiteit diepgaander te bestuderen. Toevallig kwam ik op het spoor van de theorie van de frustratieneurose, zoals de Nederlandse psychiater dr. Anna Terruwe die had omschreven. Gaandeweg merkte ik dat deze visie op Charles de Foucauld kon toegepast worden, omdat hij al heel jong beide ouders verloor, een moeilijke zoektocht naar zijn levenszin had ondernomen en uiteindelijk via de islam, het geloof van zijn 8 jaar oudere nicht Marie en de begeleiding van een Parijse priester Henri Huvelin tot een bekering en tot heling uit zijn diepgaand gemis kwam. Als ontdekkingsreiziger door Marokko, broeder bij de Trappisten, knecht bij de Clarissen in Nazareth en tenslotte als non-conformistische missionaris in Algerije werd hij een spiritueel voorbeeld voor velen, die na zijn gewelddadige dood tijdens de Eerste Wereldoorlog bij hem inspiratie vonden.

Tijdens de twee jaar voor mijn priesterwijding in 1984 heb ik een studie geschreven over broeder Charles van Jezus, zoals hij zichzelf noemde. Promotor was prof. dr. Joris Baers (KUL). Na mijn wijding mocht ik nog een paar jaar naar Leuven trekken, om mijn licentie moderne geschiedenis te halen. Daar vertelde men mij op het faculteitssecretariaat van godgeleerdheid dat mijn scriptie uitgebreid genoeg was om er, met enkel een nieuwe titelbladzijde, een licentie godsdienstwetenschappen voor te krijgen, wat in 1985 dan ook gebeurde – met dank aan toenmalig faculteitssecretaris Karel D’huyvetters! Tijdens mijn studietijd begon ik de licentie godgeleerdheid te combineren met die van moderne geschiedenis, met als thesis De eucharistie in de tijd en spiritualiteit van Charles de Foucauld. Prof. dr. E. Lamberts, die ook mijn thesis van geschiedenis volgde, werd de promotor. Een eerste, algemeen hoofdstuk over politiek en kerk in de jaren 1880-1916 van deze nieuwe thesis, kwam in de plaats van het eerste hoofdstuk van mijn oorspronkelijke scriptie en op vraag van pater Harry van Pelt, uit Averbode, werd het boek in 1987 bij Altiora uitgegeven.

Na enkele jaren was de uitgave niet meer beschikbaar en een heruitgave zat er toen niet meer in. Toch kreeg ik nog regelmatig vragen van geïnteresseerde mensen naar deze studie, die voor velen een spiegel kan betekenen om hun eigen roepingsverhaal af te wegen tegenover dat van Charles de Foucauld en om klaarder te zien in hun leven. In maart 2019 is dit boek daarom heruitgegeven, nu via Amazon, zowel in boekvorm als voor e-reader, met toestemming van pater Filip Noël van uitgeverij Averbode. Het boek is ook in het Engels te verkrijgen dankzij mijn vroegere collega in het Sint-Lievenscollege, afdeling Sint-Jorisinstituut, dhr. Roland Willemyns in samenwerking met e.h. Marcel De Muynck en in het Frans door de goede zorgen van mevr. Francine Libre-Mathieu – alles bij Amazon.

 

voorkaft NL

Brood om van te leven. De eucharistie bij Charles de Foucauld

Mijn thesis (nu zou dat een masterproef zijn) voor godgeleerdheid uit 1991 werd later wel vertaald in het Engels en het Frans, maar nog niet uitgegeven. Nu is dat in drie talen wel gebeurd, dankzij het vertaalwerk van dhr. Roland Willemyns en van mevr. Francine Libre-Mathieu. Via eigen teksten en brieven van broeder Charles ontdekken we welk een belang hij hechtte aan de eucharistie, het mediteren in de kapel en het aanbidden van het heilig sacrament. Zijn eigentijdse spiritualiteit kan ons helpen om nu beter te verstaan hoe we in een geseculariseerde context mensen dichter bij God kunnen brengen rond de tafel van de Heer. Ook deze drie uitgaven zijn te verkrijgen via Amazon. Ze worden zonder portokosten opgestuurd of naar je e-reader gedownload.

 

AT-Cover-English-V2

Engelse vertaling van Amsterdamse trialogen. Rembrand, van Gogh en Anne Frank in een bijzondere setting over geloof en leven

Toevalligerwijze leerde ik in januari 2019 de Vlaams-Amerikaanse auteur Hugo Uyttenhove leren kennen. Hugo stamt uit Dendermonde maar woont in de VS, waar hij kanjers van romans publiceert. Na de diefstal uit onze Zeelse Sint-Ludgeruskerk van het paneel H. Familie met kleine Sint-Jan de Doper naar een tekening van Michelangelo’s uit de Portland Collectie in het Engelse Nottinghamshire, was Hugo geïnteresseerd om over de diefstal een roman te schrijven. Maar hij wist toen nog niet dat ik zelf al een half jaar een boek over het schilderij aan het schrijven was. Daarom richtte onze samenwerking zich op een ander vlak, nl. de vertaling en het uitgeven van mijn roman over de drie bekende Nederlanders, een boek uit 2011 dat ook al in het Frans verschenen is. Dankzij het vertaalwerk van Hugo Uyttenhove is het boek nu verkrijgbaar in het Engels, zowel geprint als voor e-reader, via Amazon. Bijzondere dank voor deze vertaling, Hugo! Blij dat je vanuit de roman ook aan een toneelstuk  aan het werken bent. Ik ben heel benieuwd wat dat zal worden.

 

schilderij frontaal tekst 3

  Een nieuwe roman: Het Michelangelo-enigma

Sinds ik op 16 februari 2014 door mgr. L. Van Looy, onze Gentse bisschop, ben aangesteld in Zele, raakte ik gefascineerd door een paneelschilderij van de Heilige Familie met kleine Sint-Jan de Doper, dat in een schildersezel naast het hoofdaltaar van de Sint-Ludgeruskerk stond. Het was duidelijk veel ouder dan de vroeg-18de eeuwse kerk. Met stille wenken van Jan Klinckaert, kunsthistoricus, directielid van het CRKC in Heverlee en tevens dirigent van o. a. het Familiekoor uit de Zeelse hoofdkerk, kwamen de geheimen van het schilderij steeds meer aan het licht. Zelf ontdekte ik nogal wat gelijkenissen met figuren die Michelangelo op het plafond van de Sixtijnse kapel in Vaticaanstad heeft geschilderd. Op aanwijzing van Jan ontdekte ik met de zoekterm Madonna del Silenzio, Onze-Lieve-Vrouw van de stilte, zowel Michelangelo’s tekening uit 1538 als meerdere schilderijen en etsen die erop gebaseerd waren. In mijn enthousiasme heb ik tijdens de kerstvieringen van 2018 de betekenis van het schilderij en de band met kerstmis toegelicht, zonder evenwel Michelangelo te vermelden. Heeft die aandacht iemand aangezet om het paneelschilderij op 11 januari 2019 uit onze kerk te komen stelen? Hopelijk komen we het nog eens aan de weet en nog liever: krijgen we het paneel ooit terug. Voorlopig ontbreekt nog elk spoor.

In elk geval heb ik aan mijn boek een vervolg gebreid, dat mogelijke motieven tot de diefstal en een gefingeerde karakterschets van de heler omvat. Wie de roman zal doorsnuisteren mag zichzelf een oordeel vormen over het enigma, het raadsel of het paneel van Michelangelo’s hand was dan wel van een leerling of volgeling van hem. Evenzeer kan de lezer speculeren wie de dief zou kunnen zijn en wat de beweegredenen voor de nachtelijke inbraak uitmaakten. Wie googelt naar Faroek, Zele krijgt direct een uitgebreide reportage over de stoutmoedige diefstal te zien, in de hoop dat de gouden tip de terugkeer van het schilderij kan veroorzaken.

Het boek Het Michelangelo-enigma is zowel geprint als voor e-reader beschikbaar via Amazon. De Engelse vertaling heeft als titel: Michelangelo’s Enigma.

Ga naar www.amazon.com en tik mijn naam in, dan vind je al mijn boeken die ik via Amazon of andere uitgeverijen gepubliceerd heb.

Dus: nogal wat nieuws in boekenland, wat betreft mijn pennenvruchten. In Zele sprongen de winkeliers begin maart op de kar van de speurders met hun winkelactie: Woar is ‘t schilderei? Wie meerdere winkels aandeed kreeg telkens een stukje schilderij, tot voldoende verzameld werd om een prijs te bekomen!

Afbeeldingsresultaat voor zele woar is 't schilderei

 

Geplaatst in Uncategorized | Een reactie plaatsen

Het dekenaat Zele is nu deel van het dekenaat Dendermonde

Vanaf 15 augustus 2016, het hoogfeest van Maria’s tenhemelopneming, is het dekenaat Zele samen met die van Lebbeke en Dendermonde opgegaan in het nieuwe dekenaat Dendermonde. De 34 dekenaten van het bisdom Gent werden samengebracht in 10 nieuwe dekenaten. Deze evolutie is tevoren reeds merkbaar geweest in het bisdom Antwerpen en het aartsbisdom Mechelen-Brussel. Schaalvergroting om op een meer efficiënte manier de parochies te kunnen reorganiseren in functie van het dalend aantal kerkgangers en priesters. De bedoeling is vooral om vitale kernen van kerkelijk leven uit te bouwen en de toekomst beter voor te bereiden.

Het dekenaat Zele is na 106 jaar dus weggevallen. De deken werd gededecaniseerd en gepastoriseerd (niet gepasteuriseerd!). Gelukkig veranderde er voor mij niet zoveel aangezien ik ter plaatse blijf en de samenwerking met de parochies van Groot-Berlare niet stopt. Wel worden de tien gemeenschappen van Zele en Groot-Berlare die nu kerkplekken noemen sinds september 2018 omgevormd tot de nieuwe parochie in Berlare/Zele.

Nu nog een gedichtje om de zaak wat humoristisch op te pakken:

De deken van Laken
 
De deken van Laken ontdekte zonet
dat hij uit zijn dekenschap was gezet. 
Hij noemde nu gewoon weer pastoor
zonder dat hij er een cent loon bij verloor. 
 
Het scheelde hem wel wat aanzien en eer
dat speet hem en zijn parochianen zeer. 
Toch leek het hem vanaf nu veel gepaster
dat men hem aansprak met meneer de paster
 
Hij zette zijn leven liever verder
bij zijn schapen als gewone herder.
Hij dacht: wie zal nu de lakens uitdelen
en de mensen met lange preken vervelen?
 
Toch wist hij: korte missen en weinig preek
verlangen de mensen in deze streek.
De diakens volgden hem in die wijsheid
en hielden sermoenen van een korte tijd.
 
Vroeger moest hij als deken het kussen laken
nu verzette hij vrolijk deze morele baken. 
In de mis werd de vrede warm doorgegeven
de kuise handdruk zag zich tot kus verheven. 
 
Op koude nachten rilde de eerwaarde heer:
ach, wat mis ik mijn titel van weleer. 
Dat donsdek is goed voor getrouwde leken -
geef mij maar liever een extra deken

 

PS 1 Het dekenaat Laken is sinds 2007 een deel van het dekenaat Brussel-West. Gezien de associatie deken – kussen – laken wordt hier naar Laken verwezen.

PS 2 Om het publiek te activeren bij het declameren kunnen de onderlijnde woorden door de toehoorders ingevuld worden.

 

 

Geplaatst in Uncategorized | Een reactie plaatsen

Enkele beschouwingen van een nieuwe deken

 

deken Jan

Interview met deken Jan Van Raemdonck 

(tekst overgenomen uit Kerk & Leven, edities Zele en Groot-Berlare, 25 februari 2015)

Deken Jan is geboren te Sint-Niklaas op 23 december 1957 als zevende in een gezin dat later acht kinderen zou tellen. Hij is priester gewijd op 7 juni 1984. Na twee jaar studie in Leuven, 12 jaar les geven eerst in Geraardsbergen en dan in Gent, 11 jaar pastoor in Lokeren en 5 jaar deken in Geraardsbergen werd hij op 26 september 2013 benoemd tot deken van het dekenaat Zele-Berlare. Zijn aanstelling gebeurde door onze bisschop in de Sint-Ludgeruskerk van Zele op 9 februari 2014.

 

En nu…één jaar later….

Deken Jan, hoe voel jij je na één jaar in het dekenaat Zele?

Ik ben heel blij en heel tevreden dat alles zo goed verloopt. Het was natuurlijk een zeer drukke periode. Afscheid nemen van de mensen in Geraardsbergen, de verschillende parochies, de verenigingen en de scholen maar ook van mijn broer en zijn gezin in Zandbergen en van vele vrienden betekende wel wat. Deze afscheidsvieringen hebben ook nog heel wat tijd in beslag genomen.

Dan volgde de verhuis en de aanstelling. Tussen de benoeming op 29 september 2013 en de aanstelling lag er heel wat tijd.  De nieuwe woning van deken Willems in Wachtebeke was nog niet klaar en daardoor ben ik pas in januari 2014 in Zele aangekomen. Zele was een totaal onbekend terrein voor mij waar ik vrijwel niemand kende. Berlare kende ik al van het Donkmeer en omdat mijn goede vriend pastoor Marc Van Steen daar pastoor was. Trouwens ook in Durmen en op de Kouter heb ik hem nog bezocht. De streek van het Waasland is mij goed bekend. Ik ben afkomstig van Sint-Niklaas, ben 11 jaar pastoor geweest in Lokeren en tel daar nog veel vrienden. Ik voelde mij direct thuis in Zele dankzij de aangename verstandhouding en de goede geest die ik hier trof, die van onschatbare waarde zijn.  De mensen zijn heel dienstbaar, vriendelijk en zeer sterk met elkaar verbonden. Ik voel mij goed tussen de mensen van Zele en Groot-Berlare.

 

Priester zijn in deze tijd?

Priester zijn nu betekent voor mij als herder een brug leggen van een priesterkerk van vroeger naar een kerk van leken. Door de sterke daling van het aantal priesters kiezen we noodzakelijk voor een kerk van leken of er is binnenkort geen kerk meer. In het belang van de kerk is het wenselijk dat leken heel wat taken overnemen.We dienen op te letten dat we geen versnipperde kerk krijgen door te kleine gemeenschappen. Een korte termijnvisie houdt voor de kerk een gevaar in. De kerk is genoodzaakt om verder te zien. De vraag is: “wie wil leiden?” In het dekenaat Zele-Berlare zijn er tien sterke gemeenschappen. Er komt nog heel wat volk naar de kerk.  Deken Alfons Willems, pastoor Marc Van Steen en de vroegere pastoors hebben hierin beslist hun verdienste. Ik ben ook heel blij dat pastoor Maarten Pijnacker in Groot-Berlare is benoemd en dat ik met vier diakens samen met vele lekengelovigen mag meewerken.

inhuldiging Deken 2014 038

Even een bijkomende vraag:op welke manier bidden?

Vooral in de eucharistievieringen is gebed in gemeenschap belangrijk, fundamenteel.

Er zijn ook de gebedsvieringen op dinsdag- en woensdagmorgen. In de toekomst zullen er meer gebedsvieringen worden ingelast. Elk kerkgebouw nodigt uit om te bidden en in het belang van de gemeenschap blijven we deze gewijde gebouwen verder gebruiken. Als voorganger is het belangrijk leven te geven aan de gemeenschap en het is deugddoend om te zien en te ervaren dat mensen samenkomen.

In een degelijke gemeenschap aanwezig  mogen zijn is een grote uitdaging en geeft veel voldoening als priester. Het zet aan tot persoonlijk gebed en evangeliestudie die ik in de stilte vind.

Hoe kwam je er toe om priester te worden?

Thuis werden we gaandeweg minder kerkelijk maar bleven wel gelovig en kerkbetrokken. De contacten met priester Daniël Evrard als collegeleraar in Sint-Niklaas en later als proost van de gevangenis van Dendermonde, die ik via Jonge Kerk leerde kennen en met de Antwerpse parochiepriester Louis Meeussen die in een zeer sterke volkse parochie woonde, hebben mij gesteund om de keuze te maken en mijn roeping concreet te volgen. Beiden vertelden veel over de gastarbeiders, migranten, zieken, bejaarden. Dit trof mij en sprak mij aan omdat zij het deden vanuit hun relatie met Christus en het evangelie. Het was zinvol om ook dienstbaar te zijn door zelf met gastarbeiders, bejaarden en zieken in contact te komen.

Ook de inzet in de jeugdorganisatie Jonge Kerk (nu de kringwerking Jokri van het bisdom Gent) heeft mij doen inzien hoe waardevol de zorg voor mensen is. Bezinning, bouwkampen, werken in dienst van: ik ben ook een doe-mens. Niet alleen het theoretische maar ook praktische zaken zijn aan mij besteed. In de opleiding in het seminarie en aan de Leuvense universiteit werd alles onderbouwd met veel studie wat heel zinvol is geweest, maar de combinatie van stage lopen in onderwijs, parochie en ziekenzorg samen met de theologische vorming en het gemeenschapsleven waren voor mij wel heel belangrijk. Als je herder wil zijn is die veelzijdigheid zeker nodig. Het is als in een gezin : een priester is tegelijk vader en moeder. Iemand die geen relatie kan opbouwen, die niet geleerd heeft wat een warm gezin is, heeft het volgens mij moeilijker om priester te worden. Mijn warme thuis heeft mij zeker ook geholpen om relaties uit te bouwen en ligt ook mede aan de basis van mijn roeping.

inhuldiging Deken 2014 149

n van je hobby’s: boeken schrijven! Is het zo dat er in je boeken heel wat van je eigen leven verwerkt wordt?

Mijn voornaamste hobby is vooral mensen ontmoeten, mensen bezoeken, mensen ontvangen. De ontmoeting hoeft niet altijd lang te zijn bijvoorbeeld een praatje slaan na de eucharistie kan van onschatbare waarde zijn.  Behalve die korte ontmoetingen bouw ik ook aan langdurige vriendschappen zoals ik ook een grote verbondenheid heb met mijn familie. In mijn boeken (vooral de romans) schrijf ik zonder namen te noemen over de essentie, de bekommernis, de achtergrond en zo meer van mensen. Zo komen de figuren tot stand in realistische belevenissen van elke dag.

Hoe kom je op een idee om een roman te schrijven?

Vaak krijg ik plotseling een idee en dan gaat het vlot.  Enkele keren per maand schrijf ik 3 à 4 uren en daaruit ontstaat er ongeveer één boek op een jaar tijd. Ik ga daar ook niet in overdrijven en het moet een blij en voldoeninggevend gebeuren zijn.

Is dit je enige vorm van vrijetijdbesteding ?

Neen helemaal niet, ook rusten, sporten, bezinnen, reizen en mensen bezoeken vragen heel wat vrije tijd.

Hoe zie je het dekenaat in de toekomst?

Dat hangt zeker af van de evolutie binnen de christelijke gemeenschap. Als er in het weekend enkel eucharistievieringen mogen doorgaan in onze parochiekerken zoals door het bisdom Gent gevraagd wordt, dan zullen er vanaf 2020 hoogstwaarschijnlijk nog maar één, twee of drie kerken per dekenaat over blijven waar er wekelijks  eucharistievieringen doorgaan. Als er gebedsvieringen zullen mogen doorgaan dan kunnen er misschien nog kerken niet alleen voor dopen, huwelijken en uitvaarten maar ook voor zondagsvieringen open blijven. Door het dalend aantal priesters en diakens, waarvan de meerderheid al bejaard is, zullen leken wellicht meer verantwoordelijkheid mogen en moeten nemen.

Hoe sta je tegenover Paus Franciscus?

Onze paus is een verademing, een hoopgevend iemand voor de katholieke geloofsgemeenschap. Hij is zeker charismatisch en beleeft het evangelie op een aansprekende wijze waardoor hij er een hoopgevende vertaling van geeft. Tegelijk is hij een bekwame organisator en weet hij de kerk in een goed daglicht te brengen. Hier kunnen we alleen maar dankbaar voor zijn.

Paus Franciscus en JVR           P2160234a

 in audiëntie bij Paus Franciscus op 16 februari 2015

Nog veel te vertellen

Ondanks het nodige oponthoud, veroorzaakt door de drukte aan de deur in de dekenij, was het gesprek zeer aangenaam en probeer ik de inhoud van het gesprek weer te geven. Er is nog veel meer te vertellen. We mogen ons als mensen van het dekenaat Zele-Berlare gelukkig prijzen met deken Jan. We hebben niet alleen een Z.E.H. Jan Van Raemdonck maar ook een warm(e) deken.

Dankjewel en tot een volgende maal! Er zijn zeker nog andere onderwerpen die we graag willen aansnijden.

 

Martine Goossens

 

 

 

 

Geplaatst in Uncategorized | Een reactie plaatsen

Bloggen? Een middel om je ideeën te ventileren

DSC01026

Een tijdje geleden zat ik met vroegere medestudenten uit Antwerpen te praten. Onder hen was er Guy Fransen, bekend als krantenredacteur. Ik vroeg hem wat er aan mijn schrijverscarrière nog ontbrak en hij zei: heb je een blog? Mijn website kende hij maar die verwees nog niet naar een blog. Mijn broer Peter, informaticus, die deze website heeft opgesteld, was zo vriendelijk hier een blog aan toe te voegen. Bedankt voor de suggestie, Guy en voor de installatie, Peter! Nu nog maar wat mijmeringen toevoegen in de hoop op een zekere verspreiding van mijn ideeën. Alle reacties zijn welkom!

Geplaatst in algemeen | Een reactie plaatsen